در میان لحظه ها ی ناب تاریخ زمان هایی که ابعاد گسترده یک حادثه تا عمق دل ها و سینه ها کند وبشریت را از خویش سیراب سازد کمتر یافت می شود . گاهی زمان از حرکت می ایستد وکائنات خداوند در سکوتی شکوهمند نظاره گر مولودی می شوند که جهان را غرق در حیرت و ابهت می کند و آسمان وستارگان باز می ایستند تا عظمت خلقت را تماشا واز هستی خویش مغرور شوند .

مثل امروزی در کانون بیابان های تفتیده حجاز دیوارهای کعبه شکافته می شود ،زنی آبستن به درون می شود تا در حرم امن الهی بر گزیده ای از بر گزیدگان خداوند پا به جهان نهد وباب شهر های علم خداوندی به روی بشریت باز شود.علی متولد می شود وبا خود تاریخی فراتر از باورها و تصورها به ظهور می رسد .

   

     محل شکاف کعبه در هنگام ولادت مولای متقیان

دست تقدیر مولود کعبه را خیلی زود به دامان راستگوترین و امین ترین خلق خدا می رساند تا بعدها که از معجزه محمد اسلام پدید آید ازکرامت علی ولایت هویدا شود وپیام الهی برای همیشه پایدار بماند .

برای تاریخی که علی باید می ساخت وبرای صحنه های عظیم وباشکوهی که ولی خدا بوجود آورد هیچ راهی نبود جز اینکه وی پرورده عصاره هستی شود ودر دامان کسی رشد کند که هدف وغایت هستی رابیشتر از هرکسی خوب می شناخت.رسول خدا با دقتی وصف ناشدنی و با اهتمامی فوق العاده انوار هدایت ونیک سرشتی را در عمق جان علی(ع) می کاشت تا در فرداهای مبارزه و رزم وفراز و فرود و انزوا وحکومت جان این مرد شکوفا وهر زمان نوری ساطع شود و بشریت جمال و جلال خدواند را در آیینه رفتار امیر مومنان مشاهده کنند.او زودتر همه اسلام آورد و اولین مردی بود که بر رسالت رسول خدا صحه گذاشت ، هنوز چندان بزرگ سال نشده بود که داوطلبانه بر جای پیامبر خفت و عاشقانه تا مرز شهادت پیش رفت.

دیگر مولود کعبه آرام نیافت و در مبارزه ای باور ناکردنی هم دوش پسر عم خود در میادین جنگ وجهاد، در معرکه های هجوم بدکاران و در نبردهای فکری و کلامی یاوری بی همتا برای اسلام محمدی شد.اما این همه رشادت ها ی حیرت آور تنها بخشی از کارنامه نورانی او بود ، گویی دست روزگار هنوز هم برای این اعجوبه زمانه حادثه ها در آستین داشت. علی باید می ماند و بعد از رحلت جانگداز نبی مکرم اسلام گوهر تابناک وجودی خود را به نمایش می گذاشت .از یک سو بنا بر وصیت های متواتر رسول خدا جانشین بر حق وخلیفه مسلمین پس از او بود و از سوی دیگر احساس مسولیت نسبت به دین مبینی که هنوز چون نهالی نیاز به پاسداری دارد نمی گذاشت که احتیاط را از کف فرو نهد و برای قدرت، هدف متعالی خود را مورد غفلت قرار دهد.

علی (ع) فداکارنه راه دوم را برگزید وحفظ اسلام را بر منافع احتمالی خویش ترجیح داد. در جایی که خشت خشت دیوارهای مدینه رشادت ها و زحمات علی را به یاد می آورد ودر زمانی که هر قدرت وثروتی در میان مسلمین مدیون فداکاری های او بود با احساس مسوولیتی باور نکردنی گوشه انزوا گرفت و بیست سال تمام جز دلسوزی و مشورت وموقع شناسی از خود بروز نداد ،ولی باز هم مرحله دیگری در این زندگی تاریخی وجود داشت که شاید از مراحل قبلی از برجستگی های بیشتری برخوردار بود .

 

علی(ع) زیر فشار افکار عمومی و در استقبالی بی نظیر وبا اکراهی شخصی و تنها از روی وظیفه الهی جامه خلافت پوشید تا نشان دهد که طراز یک حاکم اسلامی چیست ؟عدالتی که اغلب تنها نامی از آن در زبان ها آورده می شود کدام است و تقوایی که یک مقتدر باید داشته باشد چه خصوصیاتی دارد .
امیر مومنان به حاکمیت زینت بخشید واز خلافت مرکبی ساخت که جز به حق وعدل راهوار نباشد. برخلاف اغلب حاکمان تاریخ وی بر حکومت سوار شد و نگذاشت تا قدرت و میل به ماندن و حکمرانی او را از صراط مستقیم دادگری دور کند .

علی(ع) خلیفه شد ودر زمانی کوتاه چنان به عدالت ومساوات و مهربانی با خلق خدا رفتار کرد که ساعت ساعت حکومتش برگ ها ی زرینی از زیبایی زهد و تقوا آن هم در چنین جایگاه حساسی به یادگار تاریخ ماند .

 

تولد علی (ع) را روز پدر نامیده اند تا همه پدران از سیر وسلوک او رازی ورمزی برگیرند ، علی تنها بر فرزندان خویش پدر نبود او در حق مردم پیرامون خویش بلکه بر بشریت پدری کرد ، احساس مسولیتی که وی بر جاهلان قوم خویش روا می داشت و شفقتی که بر مخالفان عنود خود نشان می داد برای روزی از روزگاران زمان خود نبود او بسان پدر تاریخ و مشفق همه انسان ها راه عدالت و رستگاری را نشان دا د تا رسم پدری و مهربانی و آزادگی و فداکاری ومسولیت شناسی از جهان فرو نیفتد و سیر وسلوکش چراغ راه همه انسان ها ی خوب وخیر اندیش باشد .

این روز بزرگ بر همگان مبارک باد.